Bir ‘oynayan insan’ın kendisini sahnede hayal etmesiyle başlar oyunumuz. Hayal etmesi bedava. Ama kendi zihninin içinde hayal kurarken bile özgür değildir oynayan insan. Üzerine yığılan roller, etiketler babaanne yorganı gibi çökmüştür göğüs kafesine. Ancak merak ettiğinde ferahlar, bir de güldüğünde. Havva’yı merak eder, Hatice’yi de. Şimdi size hikayeler anlatacağım merak edelim, gülelim diye. Havalansın babaanne yorganları, uçan halılara dönsün
Bin bir gece değilse de masalımız, bari bir gece sürsün.