İş makineleri harıl harıl çalışıyor. Bir sene önce yıkılanın yerine yükselecek yeni binanın temelleri atılıyor! Feride, Kadir, Umut ve Müjde… Yıkılan evlerinin yanı başında, baba Aziz Bey’in ölümünün sene-i devriyesinde bir araya geliyorlar.

Bir flash bellek, yine o gün, yıkıntıların arasından çıkıp avucuna düşüyor Umut’un. Geride bıraktığı bir seneyi belleğinden silmiş Umut, babasından miras bir sırrın peşine düşüyor.

Kolektif oyunlaştırma pratiğiyle oluşturulan “Kara Kutu” doğaçlama, metin yazımı ve reji faaliyetinin eş zamanlı olarak merkezde olduğu bir yapı ile şekilleniyor. Grubun daha önce gerçekleştirdiği sahnede doğaçlama pratiği ve dijital tiyatro çalışmalarına uzanan oyunun oluşumu, deneysel bir araştırma sürecine dayanıyor. Bu çalışmaların sonucu olarak video kullanımı da metnin ve tiyatro sahnesinin bir bileşeni olarak oyunda yerini alıyor.