Araştırmacıların çoğu, Karagöz ve Tasavvuf ilişkisinin oyunun başlangıcında söylenen perde gazeli ile sınırlı olduğu fikrindedir. Oysa geçmişte her dergâhta hayâl oyununun önemli bir yeri vardı. Tasavvufun günlerce süren sohbetlerde ele alınan derinlikleri, Karagöz’ün gülümseyen perdesine yansıyarak, yani Ayine-i Devran’ın suretlerine dönüşerek gönüllere seslenmiştir. Hayali Alpay Ekler, tanıklıklardan kendine ulaşan deneyimleri yoğurarak bu yok sayılmış ve unutulmuş Karagöz üslubunu yeniden gün ışığına çıkarıyor. Bu nedenle oyunun adını öyküden yola çıkarak değil bu üsluptan yola çıkarak ‘Tasavvufi Karagöz’ olarak adlandırıyor.