MC: Kızlar da fazla övdüler beni: neden kimseye bakmaz? Sinemaya gider mi? Niyeti ciddi mi? diye sorup öğrenmişler yenge hanımdan. Ben de o kadar seviyorum ki sevdiğim insanı, onunla konuşmak, derdine acısına üzüntüsüne ortak olmak paylaşmak, onunla her şeyimi ortak paylaşmak, üç yıl oldu, saçlarını okşamak, ona her şeyimi vermek, o kadar seviyorum ki, yardımcı olmak, doya doya sevmek okşamak, bir mutlu sakin bir güzel yuva kurmak, çocuğu olmak, baba olmak, kısa ona her şeyimi vererek daima her şeyimi ona adamak, ona bakan bütün gözler yalnız sadece ben olmak, el ele kol kola dolaşmak çocuklar gibi, işimiz bittikten sonra sinema tiyatro konser plaj seyahate gitmek, oynamak, eğlenmek, gezmek…

FG: Ben bu adama karşıyım.

Oğuz Atay’ın derinlikli  ve eğlenceli (hem derinlikli hem eğlenceli nasıl oluyor anlamış değiliz) diliyle yazılan, farklı toplumsal sınıflardan gelen M.C ve F.G’nin aynı çıkmazlarda dolaşan öyküsü (‘çıkmazlarda dolaşan’ deyimi size de biraz ağdalı gelmiyor mu?)  “Ne Evet Ne Hayır” tiyatro sahnesinde seyirciyle buluşuyor."

Yazan: Oğuz Atay
Yöneten: Özge Erdem
Sahne ve kostüm tasarımı: Sıla Karakaya
Işık tasarımı: Alev Topal
Oyun fotoğrafları: Murat Dürüm
Afiş tasarımı: Saydan Çelik
Asistanlar: Berkay Akdemir, Beraat Karaman, Aysun Kalafat, Mert Uludağ
Yapım: NoAct Sahne
Oynayanlar: Özer Arslan, Sinan Arslan
Süre: 55’ - ara yoktur