“Tüm hayvanların en zekisi, iyiliğin ne demek olduğunu bilen insanoğluna bir baskı yöntemi uygulayarak onu otomatik işleyen bir makine haline getirenlere kılıç kadar keskin olan kalemimle saldırmaktan başka hiçbir şey yapamıyorum.”
- Anthony Burgess

Suç ve suçlunun tarihe karışacağı mükemmel insan modelini yaratmak adına insana dair hiçbir şeyin kalmadığı bir düzen düşünün. Özgür irade olmadığı zaman ahlaktan bahsetmek mümkün müdür? Zorunlu bir iyilik, seçilmiş bir kötülükten yeğ midir? Seçimin ortadan kalktığı bir toplumda, özgürlükten söz edilebilir mi?

Mükemmel insanların oluşturduğu mükemmel bir toplum, arzuları olmayan, seçme hakkı olmayan, otomatikleştirilmiş bir makineler yığınından ibaret değil midir? İyilik ve kötülük kavramlarını, şiddet, suç ve ceza düzleminde değerlendirirken bir suçlunun devlet eliyle ıslah edilme biçimi ve bunun sonuçlarını tartışan, Tatbikat Sahnesi’nin yeni eseri “Otomatik Portakal”; uyumsuz varoluşlarını düzen karşıtı bir yıkımda arayan, baskıcı toplumsal kontrole boyun eğmeyen, var olan tüm dillerden sıyrılarak öğretilmiş tüm kuralları reddeden Alex ve çetesinin ‘şiddete övgü’ niteliğindeki başkaldırışlarının hikayesinde tüm bu soruları, rap müziğinin provokatif diliyle yeniden soruyor.

“Eee ne olacak şimdi ha?”