“ŞAHMARAN”
Tarih boyunca, kadın imgesi farklı biçimlerde ele alınmıştır. Ne var ki, kadın sanatçıları, felsefecileri, araştırmacıları silen tarih, sözü edilen imgeyi de en iyi ihtimalle var olan manzarayı yansıtır biçimde sunmuştur. Genelde kötülüğün öncüsü, felaketin sebebi ya da mağdur olarak ele alınan imge, kadına bakış açısının bir göstergesidir. Dünya tiyatro tarihinde de durum farklı değildir .
Sözünü ettiğimiz hâkim düşüncenin pek çok sanat dalında olduğu gibi tiyatroda da istisnaları vardır. Şahmaran da var olan kalıpları alt üst eden mitolojik bir hikâyenin ayrıksı sesinin peşinden giderek Tiyatro Gaia tarafından sahneye aktarılmıştır.

İran’a ait efsanelerden biri olan Camasbname’nin çevrilmesiyle Şahmaran Anadolu’ya ulaşmıştır ve zamanla Anadolu kültürünün bir parçası olmuştur. Bu parça, Tiyatro Gaia tarafından sahneye aktarılırken disiplinler arası sahneleme süreci yürütülmüştür. 

Tiyatro Gaia’nın ilk oyunu Şahmaran, Suzan Acun İlhan ve Gülseren Aydın’ın kaleminden çıkan tek kişilik müzikli oyun olarak sahnelenmiştir. Suzan Acun İlhan’ın yönetmen koltuğuna oturduğu ve Şahmeran’ı canlandırdığı, Can Ömer Uygan’ın müziğini, Ülkü Gaye Köyegitmez’in, kostüm ve koreografisini üstlendiği, Ozan İlhan’ın dekor tasarımını yaptığı oyunda Şahmeran karakteri aracılığıyla kadının tarih sahnesindeki yeri gösterilir. 

Şahmeran, ilk çağlarda tanrıça misyonu üstlenen kadın olarak sahneye çıkar. Orta çağda büyücü-şifacı kadın, yakın çağda ocağın bekçisi- ana ve finalde modern kadın olarak tarihsel süreçte kadın imgesinin üstlendiği misyonu gözler önüne serer.