Jean Paul Sartre'in 1946 yılında kaleme aldığı tiyatro oyunu "Saygılı Yosma (Qehpika Rêzgır)", 27 Aralık'ta Afifle Jale Sahnesi'nde!

Yazar (Niviskar): Jean Paol Sartre 
Yönetmen (Derhèner): Musa Arslanali
Çeviren (Wergér): Yakup Karademir
Işık (Ronahî): Tugay Boz
Kostüm, dekor: Theatre Deng û Bèj 
Yönetmen yardımcısı (Alîkarè Derhèner): Özlem Taş, Vahit Sarıtaş
Oyuncular (Lîstikvan): Güldestan Yüce, Sertan Müsellim, Tayfun Yılmaz, Eyüp Kan, Orkun Öztürk, Abdurrahman Yunusoğlu, Doruk Kıcıkoğlu
Asistan: Nazım Özcan
Afiş: Negrican Birlik

* Oyun iki dilli ve üst yazılıdır.

"Zenci kısmı her zaman suçludur."

Kadim ama eskimeyen bir hikaye... Ünlü yazar ve varoluşçu filozof Jean Paul Sartre, ölümsüz karakterleri ve akıcı diyaloglarıyla, felsefesinin hümanist boyutunu, ilginç bir "yosma" karakteriyle beyan ediyor. Ama bunu yaparken faşizme ve ırkçılığa karşı giriştiği zorlu savaşın sahnelerini, içi boş sloganlarla doldurmuyor.

"Doğru diye bir şey yoktur. Beyazlarla siyahlar vardır; işte o kadar!"

Bu ayırt edici sağlam klişe, bize aynı zamanda insanoğlunun bütün savaşlarının, bütün yenilgilerinin, bütün bulantı ve çöküşlerinin asıl sebebini de fısıldıyor sanki. Bu oyunda her kes ve her şey, hem gerçek hem "mecaz", hem temsil hem "mizac"... Ve zalim beyazların kirli dünyasında bir "zenci", doğru anlaşılmak için sadece kendi dilini konuşmalı. Peki ama bu ülkenin zencileri hangi dili konuşur?

"Reşik her dem ti?tên xirab dikin."

Erê, ev çîrokeke qedîm e lê kevn nabe.

Nivîskar û fîlozofê navdar Jean Paul Sartre, bi karakterên nemir û diyalogên herikbar, şaxek ji felsefeya xwe ya bûneweriyê, di dilqê qehbikeke hurmetdar û humanîst de beyan dike. Lê gava bi vê şanonameya xwe, li dijî nijadperestiyê dest bi şer dike, dîmenên vê cenga giran, wisa bi sloganên pûç eşkere nabe.

"Rastî mastî tune; reşik û sipî hene, ewqas!"

Klîşeyeke cudaker, ku sersebebê hemû şerên hemû serdeman, hemû pevçûn û têkçûnên mirovahiyê bi yek derbê zelal dike. Ev gotina zalimane, dê tu carî ji bîra we neçe. Di vê lîstikê de her kes hem rastî û ‘mecaz’ e, hem temsîl û ‘mîzac’ e.

Û li cîhana qirêj a çermspiyên zalim, ‘mirovên reşik’, divê tenê bi zimanê xwe biaxivin. Lê gelo, li vî welatî, ‘reşik’ bi kîjan zimanî diaxivin?