Hiçbir şeyini kaybetmediği zamanlarda kalmayı her şeyden çok isteyen Umut’un 4 yaşındaki ufaklık benliği 30 yaşındaki bedenine sıkışıp kalmıştır. Yaşadığı hayatın insan kalabalığı içinde kendine kurduğu yalnızlar ülkesi Umut’un mutlu olabildiği tek yer ve yaşamayı bildiği tek hayattır. Ve tüm bunları elinden alacağını bilmeden hayatına pervasızca dahil olan Serap’ı kahve içmeye davet etmesi şimdiye kadar verdiği ve vereceği kararların en kötüsüdür…