Uzun Yeleli Kediçocuk

Türkiye’de de geniş bir okur kitlesinin beğenisini kazanan yazar Etgar Keret bu kez çocuklar için yazdı. Çağdaş Dünya Edebiyatının “kara mizah ustası”ndan çocukların sınırsız hayal gücüne vurgu yapan Uzun Yeleli Kediçocuk, Aviel Basil’in rengârenk çizimleri ve Mahir Ünsal Eriş’in İbranice aslından çevirisiyle raflarda.

Her şey bir hayvanat bahçesinde başlıyor, bir uçan gemide devam ediyor ve Ştampfer Caddesi, 17 numarada, yani Uzun Yeleli Kediçocuk’un doğal habitatında sona eriyor. Kahramanımız eve döndüğünde, bu asil hayvancığın nasıl yetiştirilmesi gerektiğine dair temel bilgiler içeren bir defterle mutfak kapısında duruyor. Uzun Yeleli Kediçocuk, bir baba-oğul ilişkisini muzipçe ele alırken çocukların sınırsız hayal gücüne vurgu yapan duygu yüklü bir hikâye. Çağdaş Dünya Edebiyatının sevilen yazarlarından Etgar Keret’in bu incelikli öyküsünü, Mahir Ünsal Eriş İbranice aslından çevrildi.

“Babam çok meşgul bir adam. Açıkçası, beni bile göremeyecek
kadar meşgul. Ama geçenlerde annemin, babama benimle
daha çok vakit geçirmesi gerektiğini, yoksa büyüdüğümde
O zamandan beri, babam elinden geleni yapıyor. Ama işler
her zaman o kadar yolunda gitmiyor. Tıpkı geçen salı olduğu gibi.”

“Bir yandan hayvanları kendi doğalarına döndürerek
özgürlüklerine kavuşturup onlara ‘Güle güle,’ diyorduk,
bir yandan da ben Habakuk’a Uzun Yeleli Kediçocuklar hakkında
bilmesi gereken her şeyi anlatıyordum. Yalnızca şekerleme yedikleri,
yıkanmalarının yasak olduğu, onlarla en az bir saat oyun oynanmazsa
ölebilecekleri gibi şeyler... Ayrıca en sevdiği oyunların iskambil kartlarıyla
oynamak ve fare yakalamak olduğunu da anlattım. Ama dikkatli olunmalıydı,
oyunları çok kaybederlerse tüyleri dökülmeye başlardı.”

“Ona, Uzun Yeleli Kediçocukların fıkraları ve sürprizlerle
dolu hikâyeleri çok sevdiğini anlattım. Ve eğer bir Uzun Yeleli
Kediçocuk size bir hikâye anlatıyorsa, işyerinden çok önemli
bir telefon gelse, ya da başka bir şey olsa bile onu sonuna kadar dinlemeliydiniz,
yoksa sizi ısırabilirdi. Ayrıca, sadece çikolatalı süt ve meyve suyu içerlerdi,
çünkü su içmek onları kusturabilirdi, hatta gözleri kör bile olabilirdi.”