Elif Çelebi’nin “Eşzamansız” başlığı altında sergilediği: vitrin, ikona kutusu ve bir niş içinde sunduğu oyuncak imgeleri sanatçının özel hayatına, kendi kişisel tarihine dair küçük bir anlatı inşa etmektedir.

Sergide algı, duygu ve kavram ögeleri iç içe geçer ve bunlardan hiç biri ön plana geçmeyip ayrıcalıklı bir konuma sahip olmaz. Bu duygulanımsal ve kavramsal düzey, çok açık ki, belleğe ve kişisel zamana ilişkindir.

Galeri mekanına yerleştirilen; aza indirgenmiş nesnelerin kendilerine ait bir zamanı ve içlerinde gizlenmiş anıları vardır. Sanatçı için galeri , geçmişi toparlamanın, yakalamanın ve yeniden tecrübe etmenin aracı olmaktadır. Bu, sadece sanatçıya ait değil, hepimize ait bir dünyadır artık.