Cam altında resim yapma geleneği kimin tarafından ve nasıl başladığı bilinmemekle beraber, bu resimler bir dönemin kahvehanelerinde, berber dükkanlarında, gelin kızların çeyiz aynalarında canlı coşkulu renkleriyle yer almıştır.

Gelenekler devamlı olarak yeni aracılarla geleceğe taşınmaktadır. Uğural Gafuroğlu bu sergisinde de hem bu geleneği sürdürüyor hem de kendi geliştirdiği tekniklerle ve ünlü ustalara atıflarda bulunarak renkli ve zengin bir dünyaya bizleri götürecek.

Camaltı resim sanatının en belirgin özelliği, camın arka yüzeyinin boyanması. Uzaktan bakıldığında kâğıt ya da tuvale yapılan resimlere benzese de, çalışma yöntemi bu resimlerin tam tersine işliyor. Yaygın resim sanatından tek farkı, desenlerin camın arka yüzüne yapılması değil. Aynı zamanda çizim ve boyama sıralaması da tam tersine yapılıyor. Yaygın resim sanatında ayrıntılar en sona bırakılırken, camaltı sanatında ise resmi yapmaya desenden ve en belirgin ayrıntılarla başlanıyor. İmza ve tarihi en başta koymak gerekiyor. Daha sonra çizgiler arasındaki yüzeyler ve en son olarak da fonda görünen renkler çalışılıyor. Bunun nedeni, yapılan bir motifi silmenin, rötuş yapmanın ve sonradan motif eklemenin neredeyse imkânsız olması. Camaltı resim tekniği, bu yönüyle ve tersten çalışılmasıyla, yağlı boya gibi diğer resim sanatlarından daha zor. Ustalık ve sabır gerektiriyor.