Entelektüel havanın gitgide etrafı sardığı, ilişkilerin modernleşmeye, özgürleşmeye başladığı zamanlardı.
Fikir özgürlüğü çoktan kabul görmüştü bu coğrafyada. Çıplaklık dahil. Peki ya neydi çıplaklık?
Katıksız bir ruh mu, yoksa titreyen bir beden mi?
Belki de ikisi birden...
Güneş bu sonbahar ne kadar gösterir bize ışığını?
Korkma;
‘’Gerçek bir arkadaşın evine giden yol hiç uzun değildir.’’ Yağmurlar, karlar belki de çöl sıcakları gördük. Değiştik, devrildik, doğduk. Yalnız da kaldık... Aslında yalnızdık zaten.
Elimi tuttuğun ilk anı hatırlıyorum. Benimkinin iki katı mıydı? Belki beş. Yetiştim mi şimdi ona?
Elin elime denk mi?
Elin elime hangi yüzyılda denk olacak?
Peki ya şimdi onca zaman sonra beni bulabilecek misin?