Tarihin yükü ağırdır, sorumluluğu başkasının omuzlarına yüklemekse daha kolay… Acımadan, ağlamadan, konuşmadan sadece dinlemek, ‘öteki’ye karışıp içinde kaybolmak tehlike mi arz eder, yoksa artık bunları konuşmak gülünç ve komik midir?

1923’teki Türk-Yunan mübadelesi görsel ikonumuzun bir parçası mı olmalı ve onu çerçeveletip geçmişin en güzel duvarına mı asmalıyız? Ya da bu hikaye ve buna benzer diğerleriyle oluşan çöpü kapımızın dışında mı bırakmalıyız? İnsan ana rengini bilmek ister, ama ara renkler her zaman güzeldir…

Kök’ün kurgusu belgesel tiyatro öğelerinden yararlanılarak oluşturulmuş ve çağdaş sahneleme yöntemleriyle çalışılmış. Mübadillerin gerçek yaşam öykülerinden yola çıkılarak hazırlanan metinde yakın tarihin peşine düşülmüş.

Oyunun metin yazarı ve yönetmeni Ufuk Tan Altunkaya; "Toplum olarak yakın tarihimiz hakkında çok az şey biliyoruz. Mübadele, yakın tarihimize, millileştirme adına sürülen bir lekedir.

Kök, her iki milletin de insanlarına yıllarca süren bir acı yaşatan bu olayın, unutulmaması ve unutturulmaması, tarihimizle yüzleşmemiz adına atılan küçük bir adımdır." açıklamasını yaptı. Altunkaya, diğer çalışmalarında olduğu gibi, bu oyununda da yine beden dili ve sahnede beden kullanımı üzerine yoğunlaşmış.

Türk ve Rembetiko şarkıları canlı müzik eşliğinde söylenerek, seyirciyi tarihin unutulmuş anlarına geri götürüp, seyircinin karakterlerin yaşamlarına ortak olması sağlanıyor.

Müzik, iki kültürü birleştiren ve günümüze kadar ömrünü sürdürmeyi başarmış bir dostluk simgesi olarak, akordeonda Aydın Çıracıoğlu, gitarda Ali Yağız Şen ve vokalde Melike Şahin`in canlı performansıyla sunuluyor. Türk ve Yunan kültürünün ortak mirası olan türkülerle, izleyicilere oyun boyunca adeta bir müzik ziyafeti sunuluyor.