Koku: Bir Katilin Hikayesi

Vizyona Giriş Tarihi: 16 Şubat 2007

Constantin Film, dünya çapında çok satan Koku’yu Avrupa ortaklığıyla filme çekti. Senaryo, Andrew Birkin (Gülün Adı), Bernd Eichinger (Çöküş) ve Tom Tykwer (Koş Lola Koş), Patrick Süskind’in tüm dünyada çok satan aynı adlı romanından uyarlanıyor.

Roman, ilk kez 1985’te ortaya çıktı ve o andan itibaren bütün dünyada şu ana kadar 12 milyondan çok satarak sansasyonel bir başarı yakaladı. KOKU: BİR KATİLİN HİKÂYESİ dokuz yıldan fazla bir süre “Spiegel”in çoksatanlar listesinde kaldı ve ABD, Japonya, Fransa, İngiltere, İspanya, İtalya gibi ülkelerin çoksatanlar listesinde başı çekti. Almanca’dan 41 dile çevrildi ve böylece Erich Maria Remarque’nin Batı Cephesinde Yeni Bir Şey Yok adlı eserinden beri en başarılı Almanca roman oldu.

Koku, Tom Tykwer (Prenses ve Savaşçı, Koş Lola Koş) tarafından yönetiliyor. Henüz 24 yaşında Shakespeare’in Hamlet’ini canlandırarak Londra’daki bütün tiyatro dünyasını kendine bağlayan Ben Whishaw (Dayanılmaz Aşk, 77 Beds) başrolde Grenouille’u oynuyor. Zor Ölüm ile isim yapan ve büyük başarı yakalayan Harry Potter’da Profesör Severus Snape ayrıcalığını tadan Alan Rickman ise Grenouille’un rakibi Antoine Richis’i canlandırıyor. Koku’nun yapımı Bernd Eichinger tarafından gerçekleştiriliyor. İsviçreli işkadını Gigi Oeri de yardımcı prodüktör olarak rol alıyor.

Olay, 18. yüzyıl Fransasında geçer... Jean-Baptiste Grenouille(BEN WHISHAW) ise tüm insani duyumlardan ve duygulardan yoksun, salt kokulara karşı görülmedik ölçüde duyarlı ve istediği kokuları üretebilmek için cinayet işlemekten kesinlikle çekinmeyen bir katildir. Herkesin ve her şeyin kokusunu almakta, tüm kokuları üretmekte gerçek bir dâhi olan Grenouille, kendi kokusunun bulunmadığını, onun bulunduğu yerlerde insanların insan kokusunu alamadıklarını anladığı gün, dünyasını da yitirir. Kendisi için tek çıkar yol, başkalarına onun için sanki insanmış izlenimini verebilecek kokular sürünmektir. Toplum içinde bireyselliğini hiçbir zaman edinememiş toplum tekini, kendi benliğinin dışında her şeyi yaratabilmiş dâhiyi sergileyen bu görkemli alegorinin olağanüstü bir akıcılıkla erişilen son bölümü, benzeri herhalde ancak bir Kafka`da görülebilecek bir insanlık trajedisinin simgesidir.