Ben böyle yaşıyorum işte!
Hayatı, aşkı, sanatı, edebiyatı, eğlenceyi, yemeyi içmeyi, seyri, duyguları, düşünceleri; aklınıza gelen gelmeyen her şeyi “eriveç erive” yaşıyorum.
Bu “abrakadabra” gibi sihirli bir sözcük değil ama etkisi bazen sihir, bazen mucize yaratıyor hayatımda. Bunlar olmasa dahi, rahat kafa ve vicdan garantisi verebiliyorum kendime. Bunu benim için kim yapıyor ki? Kim yapabilir ki?
Her yaşananın altında, bilinmeze sürüklendiğimiz bir sorun çıkma ihtimali yatıyor.
Çoğunu tek başımıza çözmek zorunda kalıyoruz.
Bir konu hakkında düşünürken, “Önemli olan ne? Ne yapmalıyım? Nasıl çözeceğim? Beni asıl üzen neydi?” gibi binlerce soru soruyorum kendime ve her yüzeysel bakışımla çıkmaza girdiğimde, diyorum ki: