Yönetmen Phie Ambo, Mekanik Sevgi başlıklı filminde, insan-robot etkileşimini merkeze alarak, kültürel farklılıklar içinde insanın sevgi arayışını ve sevgiye doyumsuzluğunu sorguluyor. Yönetmen Anders Riis-Hansen’in, önceleri sadece bir grup siyasal eylemci olarak boy gösterirken, ’80’lerde yasadışı eylemler gerçekleştiren bir örgüt haline gelen bir grup genç Danimarkalı’yı konu edinen Görünmez Hücre başlıklı belgeseli, Peter Øvig Knudsen’ın romanına dayanıyor ve bu gençleri anlamayı vaat ediyor.

Yönetmen Jørgen Leth, Haiti. İsimsiz başlıklı belgeselde, tarihi kanla yazılmış, gerçekliğin gerçeküstüne dönüştüğü, hatta kurmacaya benzediği kaotik Karayip ülkesini yansıtıyor. Yönetmen Ulrik Wivel, “Danimarka’nın Woodstock’ı” olarak anılan, Avrupa’nın en büyük müzik festivallerinden Roskilde belgeselinde, festival Franz Ferdinand, Placebo, The Streets, Rufus Wainwright, Sonic Youth gibi isimlerin, gönüllülerin, ve sanatçıların gözünden anlatılıyor.

Yönetmenler Mads Kamp Thulstrup ve Carsten Søsted, Danimarka Dinamiti başlıklı belgeselde, ’70’li yıllardaki amatörlüğünden, başarısızlıklarından sıyrılıp, ’90’larda kahraman haline gelen Danimarka Milli Futbol Takımı’nın büyük başarı hikâyesi anlatılıyor. Dönemin üç önemli teknik direktörünü Nikkelaj Nielsen, Sepp Piontek ve Richard Moller Nielsen’i merkeze alan belgesel, Danimarka’nın bir dönemine tanıklık eden bir evrim ve zafer öyküsünü yine dönemin önemli oyuncularının gözünden anlatıyor.

Yönetmen Mikala Krogh’un, Her Şey Göreceli başlıklı belgeseli, dünyanın dört bir yanından görüntülerle; aşk, mutsuzluk, kaybetmek ve ışık gibi temalar altında, insan olma değerleri ve yaşam koşullarına göre hem değişip hem de aynı kalan kolektif duygularımız üzerine değişken bir yolculuğu içeriyor. Prag Senfoni Orkestrası’nın müzikleri ile eşlik ettiği belgesel, insanların arasındaki bağların duygusal ve görsel bir izdüşümü.