Bahadır GÖKAY son dönem resimlerinde ‘’Zamanın örtüsünü’’ kaldırıp bizi Anadolu uygarlıklarının beşiği olan Anadolu Medeniyetlerinin izlerini sürmeye davet ediyor. ‘’mekân’’ ve bu mekâna bağlı izler, imgeler, bulgular, gerçeklikler, parçalar ya da yerleştirmeler yine bu mekânın vermek istediği düşüncenin / ileti’ nin bir parçası ya da giderek kendisi oluyor, mekâna ait iz-imgeler sanatçı yorumu ile görselleşirken anlamı oluşturan ve taşıyan asıl elemanlar haline dönüşüyor… Bahadır Gökay’ın ‘…EVVEL’ sergisi ile yaptığı tam da bu…

Sanatçı bizi bu yolculuğa çıkartırken; özenle kendi arkeolojisini yaratarak var olan özgün baskı resim tekniklerine benzer kazıma ve katmanlama yöntemlerinden yararlanıp kendine özgü bir teknik geliştirmiş. Gökay bu çalışmaları ‘’Anadolu’nun Kültür Katmanları Kazı(MA)ları’’ olarak isimlendiriyor ve resimlerde çokça kullandığı kadın figürlerinin, ana tanrı Ma’ya ve o zamanki kadın statüsünün gelişmişliğine bir gönderme olduğunu belirtiyor. Gökay’ın sergisi anlatım, anlam ve imgeler aracılığı ile sosyal bir zaman-mekan boyutu kazanıyor ki; Sergiyi önemli ve giderek evrensel kılan da, bu boyutu olmuş.