Alt Sanat Mekânı, Özgür Atlağan, Luna Ece Bal, Berk Çakmakçı, Alexandra R Howland, Burak Kabadayı ve Serra Tansel’in katıldığı Hiçbir Şey Görememek sergisini sunar. Hiçbir Şey Görememek, kişisel, kültürel ve siyasi olanı örtme içgüdüsünü ve şahit olma durumunu inceler. Sergi mekânı, paylaşılan bir stüdyo-çalışma mekânı olarak kurgulanacak; sergiden önceki dört hafta boyunca sanatçıların bazıları için yarı-zamanlı bir misafir sanatçı programına dönüşecek. Hiçbir Şey Görememek sergisine bir fanzin eşlik edecek.

Günümüzün fazlasıyla doymuş, uyarıcılarla dolu şehir ve sanal ortamlarını düşünürsek, güncel durumu okumak için yeni gözlere ihtiyaç var. “Anlaşılabilir hiçbir şey görememek, yeni normalimiz.”[1] Dijital dünya içinde de dışında da doğru olan bu cümle, yeni tepkiler doğurur. Özgür Atlağan işlerinde, çeşitli obje ve insanları bir battaniye ya da kağıda sararak, gizlenmiş objenin kendisi yerine örtme eyleminin ardındaki dürtüye işaret eder. Benzer şekilde Burak Kabadayı, tekrarlama işlemini bir çarpıtma ve gizleme stratejisi olarak ele alan, alternatif ve süreç odaklı bir yaklaşım izler. Bu paradigma sayesinde organik unsurlar ile şehir yapısı arasında beklenmedik gerilim döngüleri ortaya çıkar. Alexandra R Howland’ın AEGEA [EGE] (2016) serisi, Orta Doğu ve Avrupa’daki mülteci krizine, Türkiye’den Yunanistan’a geçmek isteyenlerin şişme botlarının makro lenslerle çekilmiş fotoğrafları aracılığıyla dikkat çeker; bu şekilde, görsel ve etik standartların ötesinde, günümüzün en unutulmuşlarını görünür hâle getirmeyi dener.

Luna Ece Bal ve Berk Çakmakçı’nın pratiklerinde peyzaj ile kurdukları ilişki, dünyaya insan odaklı bakmamak için birer metot sunar. Çakmakçı görünürlük ile kırılganlık arasındaki denkliği, reklamların cazibesi ve modern tatminsizlik üzerinden yorumlarken, Bal’ın Salt Lake Reunion [Tuz Gölü Buluşması] (2016) adlı videosunda, daire şeklinde dizilmiş tuz lekeli cam parçalarının ortasında, okültistik bir meditasyon uygulaması görülür. Serra Tansel, baskın anlatıların tek gerçeklik olarak sunumundan kaçınır. Görmek-görmemek üzerine yeni açılımlar getiren işleri, aynı zamanda yeni iletişim biçimleri önerir. Tansel’in kültürlerin kaynaşması ile ilgili önermeleri, olası gelecek senaryolarının şahidi niteliğindedir.