‘ÜÇ AKDENİZLİ’
Pilar Colino, Consuelo Rodriguez, Melih Erdoğan
Akdenizli üç sanatçı;‘Uluslararası Salzburg Güzel Sanatlar Akademisi’nde, Zhou Brothers’ın resim atölyesinde buluştular. Kültür alışverişinde bulunmuş ‘Mare Nostrum’ insanları olarak, ortak Akdeniz ruhunu yansıttıkları resimlerini İspanya-Castellon‘ da ve İtalya-Trieste‘ de sergilediler.
Çok sayıda izleyici ile buluşan, çeşitli Ulusal ve yerel basında ilgi bulan sergi, son olarak kültürlerin beşiği İstanbul’da 25 Haziran- 11 Temmuz tarihleri arasında sanatseverlerle buluşacak. Tuvallerde görünürlüğünün ötesinde; konuları lirik, boyanın rahat bir akışkanlıkla kullanıldığı, izleyicinin gerçekliğiyle bezenmiş resimler Anadolu Üniversitesi İstanbul Kültür ve Sanat Merkezi Asmalımescit Beyoğlu’nda izlenebilecek.

Üç Akdenizli Ressamın sanat anlayışları;
Pilar Colino,Nesneler, çok renk ve çok çizgi kullanmadan şiirsel bir uslup ile farklı duyuşları ileterek tuvallerde hayat bulur. Örneğin “ipteki giysiler” izleyenlerin fantezilerine açıktır. Her resim ona bakana farklı duyguları denetir; taze hava, rüzgar, karanlık gece, kasırga gibi farklı anımsamalar olanaklıdır. Resmini asla kapatmaz, izleyici buna yardım etmelidir. Bazen, kentteki binalar, fabrikalar, nehrin üzerindeki köprü soyutlanabilir. İzleyici Colino’nun resimlerinde kendine yakın özdeşlikler kurar…
Consuelo Rodriguez,tuvalde anılarını ve kendi derinliklerindeki duygularının köklerini araştırır. Onları izleyerek ele geçirmeye ve anımsamaya çalışır. Böylece bu yoğun derinlikten figürler biçim kazanmaya çabalar. Sonra sanatçının doğrudan müdahalesine kadar, ama baştaki gizemlerini ve belirsizliklerini asla unutmadan, giderek açığa çıkarlar… Sanatçı için resmindeki kadın veya erkeğin ayırt edici özelliği yoktur; onlar, yaşamla ölüm arasındaki imgelemenin derin gerçeğine dayalı evrensel mesajı taşıyan habercilerdir. Giderek şiddetlenen güçlü fırça darbelerine rağmen hareketleri uyumla duran,ağırlıksızcasına sakin bedenlerdir…
Melih Erdoğan,resminde güçlü grafik çizgisini dönüştürerek, bir prizma gibi bazen hazla, bazen acıyla dış dünyayı tüm gövdesinden süzerek çok boyutlu izdüşümsel bir evrene taşır. Tüm kavrayışları alıp iletirken bir yandan da ilettikleri tarafından iletilir. Tuvalindeki biçimin artık hiç bir anlamı yoktur. O, sadece sanatçının kendi gerçekliğini taşımaktadır. Sonuçta yapılan, anlatan ile anlayanın halledilmiş duygularının heyecan verici buluşmasıdır…