Küçüklüğünden kuleye kapatılmış bir prensesin tek gerçeği ’kurtulana’ kadar beyaz atlı prensi beklemesi gerektiğidir. Prensesin ‘aykırılığı’ ise tek bildiğini çürütme çabasıdır: İnsan kendi kendine yetebilmeli/yetebilir mi?

Tek başına büyüyen prenses, farkında olmadan çocukluğu ve kadınlığının arasında kalmıştır. En büyük hayali ve merakı ise, hayatının tamamını üst üste binmiş taşların üstünde geçirdikten sonra bir gün ayaklarının altında toprağı hissedebilmesidir.

Toprağa basma arzusu onun tüm gerçekliğini, bekleyişini ve varlığını sorgulamasına sebep olmuştur.

Oyunun şiirsel bütünlüğü ise: zamanın, yalnızlığın, arzuların, kararsızlığın, şüphenin, ve benliğin performatif motiflerinden oluşmaktadır.

@voidthemovementproject sunar

yazan, yöneten & oynayan // cemre su salur

ses tasarımı // gökçe uygun

ışık tasarımı // seril aksoy

ışık asistanı // pınar bektaş

sahne asistanı & dramaturg // yağmur şenbayrak