Meyyal

Dilek Özmen Genel, cevapların ikircikli sularına girmeye tenezzül etmeyip içimizi yakan soruları bir daha hatırlatıyor bize. Hayata dair, aşka dair, körkütük vedalara dair soruları. Bazen bir kadının bazen bir hüzünkovan kuşunun diliyle konuşuyor. Kimi zaman bir gözyaşı lekesinin peşine düşüyor; ama silmeyi değil anlamayı öneriyor, kimi zamansa hiç de sakin olmayan bir ses tonuyla “anlat dünya!” deyiveriyor. Çünkü biliyor ki dünyanın anlatacak çok şeyi var ve susuyorsa, suçluluğundan susuyor. “Gidenler treni”ne geri dönen hiç kimsenin binemeyeceğini öğrenmiş birinin kaleminden çıktığı belli Meyyal’in. Bir ilk kitaptan beklenmeyecek olgunlukta.